Wykonywałem w swoim życiu kilkanaście różnych prac. Sprzedaż, copywriting, inwestycje walutowe, gastronomia, kurierka, nauczycielstwo, długo by wymieniać. Te kilka lat dorobku zawodowego pozwoliło mi zweryfikować wszystkie uwagi, które dostajemy podczas szukania pracy. Jak nietrudno przewidzieć, większość z nich jest zupełnie chybiona. Zajmę się trzema z nich.
#1. Po pierwsze pieniądz.
Praca jest przede wszystkim źródłem zarobku, zatem dobry zarobek powinien być priorytetem. Nawet jeśli nie będzie mi się podobać w pracy, zostanę w niej dla lepszego zarobku zamiast zmieniać na mniej płatną, choć przyjemniejszą. Błąd, błąd i jeszcze raz błąd. Absolutna droga donikąd. Głównie dlatego, że nigdy nie da się w pełni oddzielić życia prywatnego od zawodowego. Zatem nie sposób nie przenosić swojej zawodowej frustracji do domu. Badania przeprowadzone w USA pokazały, że pieniądze znajdują się dopiero na szóstym miejscu wśród cech najbardziej pożądanych w pracy. Co jest najważniejsze? Jak się nietrudno domyślić: ludzie i związana z nimi atmosfera. Warto doprecyzować jeszcze, o kogo konkretnie chodzi. Gdy mówimy o ludziach, najbardziej interesuje nas oczywiście szef. W każdej organizacji zdrowy lider ma za sobą zdrowych pracowników i na odwrót. Zatem jeśli podczas rozmowy kwalifikacyjnej coś nie gra w osobie, która ma być twoim szefem, od razu uciekaj. Jeśli jest przeciwnie, nie myśl za długo. A co z tego, że zarobisz mniej, skoro będziesz dzięki temu szczęśliwszy? Może to dobra okazja, aby nauczyć się żyć oszczędniej.
#2. Po drugie, praca za darmo na początek.
To taktyka wykorzystywana przez fanów brandingu. Wychodzą z następującego założenia: to jest moja firma, ja zaryzykowałem wszystko otwierając ją i przez lata budowałem jej markę, więc jeśli chcesz u mnie pracować, to przez miesiąc będziesz pracował za darmo, a potem zdecyduję, czy i ile ci zapłacę. Jak się łatwo domyślić, to znów droga donikąd. Nie ma pracy za darmo. Nawet niewolnik nie pracował za darmo, ponieważ miał gdzie spać i dostawał wyżywienie. Strategię próbnego wolontariatu wykorzystują portale internetowe. Prawie zawsze szukają redaktorów do współpracy, którzy będą pisali dla nich za darmo, a w nagrodę wyrobią sobie u nich nazwisko. To oczywiście nie zadziała. Nazwisko można sobie wyrobić tylko pisząc pod swoim własnym, z nie czyimś logo. Strategia próbnego wolontariatu została wymyślona przez Januszy biznesu, którzy szukają naiwnych ludzi, którzy uwierzą w ich obietnice szybkiego awansu. Zawsze się płaci za wykonaną pracą, a walutą jest czas. Oddajmy jeszcze w tej sprawie głos ekonomiście von Misesowi:
Pracownik nie jest winien swemu pracodawcy służalczości i posłuszeństwa. Jest mu jedynie winien usługę, za którą otrzymuje zapłatę, będącą nie łaską, lecz zasłużonym wynagrodzeniem.
#3. Po trzecie, pracuj tak, jakby to była twoja własna firma.
To hasło ma zastosowanie tylko pod jednym warunkiem, a mianowicie gdy zostanie spełniony punkt pierwszy: twój pracodawca rzeczywiście będzie uczciwym człowiekiem. W innym razie będzie to kolejne tanie hasło, przez które zajedziesz się na śmierć, a nawet nie zobaczysz wynagrodzenia. Poza tym to hasło jest zupełnie nielogiczne. Skoro pracownik ma pracować tak, jakby to była jego własna firma, to może powinien dostawać takie wynagrodzenie jak pracodawca? Warto się angażować w pracę, ale trzeba być z tym ostrożnym.
Mam nadzieję, że te trzy wnioski, które wyciągnąłem po dziesięciu latach pracy zawodowej, pomogą ci w znalezieniu takiej, która będzie czymś więcej, niż smutnym obowiązkiem.
