Nie wiem jak ty, ale ja przed zbliżającym się Sylwestrem mogę powiedzieć: Co to był za rok! Był to z pewnością rok bardzo intensywny, pełen zmęczenia, ciągłej nauki i pełen zarówno lepszych jak i gorszych dni. Rodzicielstwo zbiegło się z czasem refleksji i podsumowań, na które przychodzi powoli czas, gdy człowiek orientuje się, że połowa życia mniej więcej za nim. Co mnie w tym roku podbudowało, a co zmartwiło? O tym poniżej.
Rodzicielstwo uzmysłowiło mi, jak wiele potrafi zrobić człowiek pomimo zmęczenia. Kiedyś po jednej nieprzespanej nocy potrzebowałem kilku dni, aby dość do siebie. Obecnie, gdy nie wysypiam się od roku, budzi to jedynie moje politowanie. Jednocześnie przypomina to o starej prawdzie, że człowiek docenia coś wtedy, gdy to straci. Dopiero teraz, gdy towarzyszy mi zmęczenie, niewyspanie i brak czasu, doceniam naprawdę wszystkie te wartości. Mimo zmęczenia i braku czasu zdołałem nauczyć się kilku nowych rzeczy, odnaleźć w nowej pracy, pojawiły się też dwa pomysły literackie, które się powoli krystalizują. No i przede wszystkim, odnajduję się w roli ojca. To wszystko każe patrzyć na przyszłość raczej optymistycznie.
Nie wszystko jednak było różowe. Martwi mnie sytuacja z pandemią. Nie ona sama, jednak to, jak ta sytuacja jest rozgrywana. W obecnej chwili trzy siły starają się ugrać na niej jak najwięcej. Pierwsza to media, które nabijają sobie oglądalność. Druga to korporacje, które kreują nowe potrzeby, aby nadrobić straty spowodowane zamrożeniem gospodarki. I trzecia to rządy, które pod pretekstem naszego bezpieczeństwa wprowadzają nowe metody inwigilacji. Nie ma się co oszukiwać, nawet jeśli poradzimy sobie z koronawirusem, to wcześniej czy później pojawi się coś kolejnego, ponieważ każda z tych trzech sił będzie chciała to wykorzystać i tym razem będzie doskonale widziała jak to zrobić.
Drugie zmartwienie to demografia. Nasza populacja się kurczy. Już w tej chwili rośnie na świecie populacja emerytów, którzy nie są w stanie utrzymać się ze swoich emerytur, chociaż całe życia pracowali na niezłych stanowiskach. Powstała o tym dobra książka „Nomadland”. Problem jest globalny, w tej chwili najszybciej starzejącym się społeczeństwem są Chiny. Opiszę to szerzej w najbliższym czasie, w tej chwili jedynie komunikuję problem, o którym w sumie każdy wie, jednak nikt nie ma pomysłu, co z tym zrobić.
Podsumowując, ten rok gwałtownych zmian uzmysłowił mi, jak ważne jest, aby w tym wszystkim zachować spokój. Można człowiekowi zabrać naprawdę wiele, jednak spokój pozostaje wciąż tą siłą, która w nawet najgorszej sytuacji jest w stanie dokonać cudów. Tego Ci w nadchodzącym roku najbardziej życzę.
