Mieć czy być. Dylemat, któremu poświęcano całe książki i wykłady. Postęp techniczny, którego nie sposób zatrzymać definiuje styl naszego życia. Jest bardzo prawdopodobne, że będziemy pracowali coraz więcej czy tego chcemy czy nie. Postęp ma swój koszt, którym są ciągle rosnące ceny i wydatki. Jeśli dodamy do tego widmo głodowych emerytur, wizja przyszłości zdecydowanie skłania się ku byciu.

Oglądając materiały z Wenezueli, Kuby czy Naddniestrza, zawsze mam mieszane uczucia. Z jednej strony odczuwam wdzięczność za to, że mam bieżącą wodę wpływ na wielkość swoich zarobków. Z drugiej jednak strony rzuca się w oczy otwartość, beztroska i mimo wszystko radość, którą można zauważyć wśród ludzi, którzy mają tak niewiele. Podobne spostrzeżenia mają ludzie kręcący te materiały.

Modus bycia ma swoje zalety, daje nam komfort, wygodę i bezpieczeństwo, jednak bardzo łatwo poświecić mu się na tyle, że zaczniemy przegapiać życie. Życie można przeżyć lepiej lub gorzej, jednak zdecydowanie najgorszą opcją jest nie przeżyć go wcale – o to łatwo, gdy jesteśmy wkręceni w codzienne obowiązki, które są nieodłącznym elementem modus bycia. To, że przeszliśmy pewien graniczny punkt, jest dla wielu z nas dość oczywiste. Na ile pozwolimy sobie pójść dalej – to już zależy od nas.