Pamiętam bardzo dobrze czasy gdy jako nastolatek przeżywałem niemałe dylematy moralne. Nie jest tajemnicą, o czym najczęściej myśli nastolatek, tymczasem jako głęboko religijny chłopak często spowiadałem się ze swoich grzesznych myśli. Wśród rad, jakie dawali mi spowiednicy najczęstszą była taka, aby chodzić na siłownię i przekierować swoją energię na coś innego. Dzisiaj może to budzić uśmiech politowania, jednak bardzo często sami zachowujemy się tak w dorosłym życiu.

Czy myśl może być grzeszna? Można tak powiedzieć, jednak to nie będzie miało większego znaczenia, jeśli skupimy się na sednie problemu. Czy jesteśmy odpowiedzialni za swoje myśli? Nie. Nasze świadome myśli to zaledwie ułamek w całym morzu nieustannego morza wszystkich pozostałych. Nasze myśli nie różnią się wiele od snów, jednak mało kto ocenia się źle na podstawie tego, co robił podczas snu. Jednak jeśli zdarzy się nam sytuacja, gdy przez głowę przejdzie nam negatywna myśl o kimś, kto jest nam bliski, czujemy się źle. Rodzic, który pomyśli źle o swoim dziecku uzna się za złego rodzica.

Nie jest to równoznaczne z tym, że nasze myśli nic nie znaczą, jednakże ich znaczenie nie jest tak wielkie, jak nam się wydaje. Najczęściej nasz umysł zachowuje się niczym pijana małpa, która gada jak najęta tylko po to aby gadać. Można z tego wszystkiego wyciągnąć kilka przemyśleń, które będą warte uwagi, jednak zazwyczaj są one tylko przypadkowym tworem naszego umysłu. Nadawanie im z kolei ocen moralizujących jest już nałożeniem na siebie oczekiwań, których absolutnie nie sposób spełnić i uzależnienie się od bardzo kapryśnego władcy, jakim jest nasz mózg.