Każdego dnia ponad 250 zegarów znajdujących się w jednym z francuskich labolatoriów badawczych stara się robić jak najlepiej to, do czego zostały stworzone – zmierzyć czas z największą możliwą dokładnością. Są wśród nich zegary atomowe, kwarcowe oraz wahadłowe. Skład ciągle się zmienia, ponieważ zegary atomowe są wprawdzie bardzo precyzyjne, jednak ich żywotność to tylko kilka miesięcy. Wymienia się je wtedy na inne. Z tych kilkuset pomiarów wyciąga się średnią, która jest przekazywana do Greenwitch – tak powstaje czas GMT, którym się wszyscy posługujemy.

Lepiej lub gorzej, jednak jesteśmy w stanie zrozumieć, czym jest czas. Wiemy także jak i za pomocą jakich jednostek go mierzyć. Jednak istnieje pewna właściwość czasu, której nie są w stanie wytłumaczyć najlepsi fizycy. Mianowicie wszyscy wiemy, że czas biegnie zawsze w sposób liniowy w jedynym możliwym kierunku, od przeszłości ku przyszłości. Podróże w czasie są możliwe i cały czas jesteśmy w takiej podróży, jednak zawsze odbywa się ona tylko w jednym kierunku. Z odkryć fizyki kwantowej wiemy, że na poziomie cząsteczek elementarnych jest dokładnie tak samo. Czas jest względny i jego upływ zmienia się w zależności od tego, z jaką prędkością będzie poruszał się obserwator. Ponadto, oddalając się od ziemi czas będzie biegł coraz wolniej, aby zatrzymać się, gdyby komuś udało się dostać do czarnej dziury. Jednak nawet wtedy czas przestałby biec w ogóle ale nie zacząłby biec do tyłu.

Nikt dotychczas nie znalazł wytłumaczenia dlaczego tak się dzieje. Najbardziej obiecująca była hipoteza, że jedynie w taki sposób możemy zapanować nad entropią, jednakże nie została ona potwierdzona. Z własnych doświadczeń wiemy, że nadzieja zawsze znajduje się w przyszłości, a nostalgia i żal w przeszłości. Jak zauważył Viktor Frankl, człowiek to istota, która potrafi żyć tylko wtedy, gdy spogląda w przyszłość. To też nauka outsidera, dla którego wybawieniem jest droga na przód, a nie w tył. Nie musimy rozumieć, dlaczego czas zawsze biegnie do przodu, aby zacząć w swoim życiu częściej patrzyć z ufnością w przyszłość niż z żalem rozpamiętywać i żałować tego, co już za nami. Tak jak drzewa nie płaczą za zrzuconymi liśćmi tylko wypuszczają nowe pędy, tak i my powinniśmy raczej pielęgnować w sobie nadzieję a nie nostalgię.