Nie wiem jak było u was, ale ja nie miałem już sił zaglądać w ostatnich dniach roku na Facebooka. Co trzeci człowiek angażował się w protesty i komentarze przeciwko noworocznemu wystrzeliwaniu petard. Potem były komentarze ludzi, jak to banda Sebixów powodowała zdziesiątkowanie wśród naszych ulubieńców. Oczywiście na całym świecie powstrzymano się od tego barbarzyństwa.

Owszem, puszczanie petard na klatkach schodowych o 16tej należy uznać za objaw braku piątej klepki, ale czy te kilkanaście minut, podczas których ludzie chcą się po prostu pobawić i uczcić nadejście nowego roku jest aż takim armageddonem? Każde ze zwierząt które miałem, jakoś to przeżywało. Cały ten usilny trend ratowania świata pokazuje pewne proste zjawisko. Ludzie potrzebują kajdanów społecznych oczekiwań. Żyjąc na co dzień w społeczeństwie jego oczekiwania i normy są tak oczywiste, że nawet ich nie zauważamy. Jednak w pewnym momencie otrzymaliśmy Internet. Miejsce, gdzie czegoś takiego nie ma. Jedyną normą była polityka prywatności i regulamin, którego i tak nie czytał nikt łącznie z ich autorami. A jednak wcześniej czy później w każdym miejscu sieci pojawia się kontrola treści, a jeśli ktoś głośno się sprzeciwi polityce serwisu, to zostanie z niego wyrzucony. Okazuje się, ze nawet stworzenie wirtualnego miejsca, gdzie można mówić wprost to, co się myśli jest dla ludzi zbyt dużym wyzwaniem.

Do tego dochodzi ta podwójna moralność. Polak odpalający petardy to idiota bez szkoły, ale pokaz w Nowym Jorku czy Melbourne to prawdziwe dzieło sztuki i możemy to relacjonować na żywo. I rzecz jasna za granicą na ulicach miast ludzie nie puszczają petard. Skąd płynie ta niechęć to własnego kraju, nie mam pojęcia. Wiem tylko, że oglądałem niebo o północy i wyglądało to bardzo ładnie. Dlatego daj sobie za rok na wstrzymanie i przestań tworzyć z serwisu mającego przynosić ludziom rozrywkę intelektualnego wielkiego brata.