Śmieszą mnie te ciągłe spory o to, kto ma gorzej w życiu: facet czy kobieta. Każda strona ma sporą garść argumentów świadczącą o tym, że to właśnie ona może uznać się za tą bardziej uciśnioną. Spór ten nie ma większego sensu, jednak nie sposób zauważyć, że kobiety działają na tej płaszczyźnie znacznie prężniej. Mamy sporo ruchów feministycznych, z kolei ich męskich odpowiedników jest znacząco mniej. Przyczyna jest bardzo prosta i niesie ze sobą bardzo poważne konsekwencje.

Obecnie nasza europejska kultura już tak tego nie podkreśla, ale żyją jeszcze ludzie, którzy pamiętają czasy, gdy kobieta praktycznie była skazana na rolę kury domowej. Nie miała nawet prawa do własnej tożsamości, stając się w momencie zawarcia małżeństwa panią Kowalską. Tymczasem mężczyźni byli wychowywani w duchu wszechmocy, osiągania i wciąż karmiono ich ambicje. Jednak ten boski archetyp ma swoją ciemną stronę, a gdy się ona ujawnia, cierpi zarówno kobieta jak i mężczyzna.

Każdy mężczyzna chciałby sprostać temu nierealnemu wizerunkowi, jaki nakłada na niego społeczeństwo. Osiągać sukcesy zawodowe, być dobrym ojcem i chronić rodzinę przez zagrożeniem. Do tego być znakomitym kierowcą, znać się na samochodach – w końcu każdy facet się na nich zna – i dawać swojej kobiecie niebywałą satysfakcję w łóżku. I rzecz jasna ten mit szybko zostaje zweryfikowany przez życie. Pierwszy wypadek, który pokaże, że nie każdy facet jest mistrzem kierownicy. Kupiony samochód, który okaże się sprytnie przygotowanym bublem pokaże, że nie sposób znać się na wszystkim. Gdy firmę dotnie kryzys, okaże się, że również na zawodowym polu nie jest aż tak różowo. A wtedy to wszystko przeniesie się na grunt prywatny. Gdy po raz pierwszy dziecko przestanie odzywać się do ojca, a żona zacznie płakać w łóżku, by w końcu po latach przyznać, że nie czuła się dostatecznie zaspokajana, mężczyzna zrozumie, że żył nierealnym mitem. Zaledwie 6% kobiet jest w stanie uznać swojego partnera za idealnego kochanka. Procent mężczyzn przekonany o tym, że są idealnymi kochankami jest o wiele wyższy.

Tak naprawdę to zderzenie z rzeczywistością, która nigdy nie wygląda tak jak nasze oczekiwana, może być jednak niezwykle oczyszczający. To wtedy mężczyzna ma szansę, aby wypracować w sobie pokorę, dzięki której przestanie udawać, że jest świetny we wszystkim i będzie mógł zacząć pracować na swoich mocnych stronach. To takie nasze kulturowe przejście, inicjacja, moment, w którym mężczyzna przestaje być chłopcem, a staje się człowiekiem.